کمینه سازی مجموع بیشینه های زودکرد و دیرکرد در مسئله زمان بندی ماشین های موازی یکسان

در این مقاله مسئله کمینه سازی مجموع بیشینه زودکرد و دیرکرد بر ماشین های موازی یکسان مورد بررسی قرار گرفته است. در این مقاله نشان داده شده است که این مسئله np-hard است. با استفاده از حدود بالا و پایین و اصول غلبه مناسبی که برای مسئله توسعه داده شده است، یک رویه شاخه و کران برای دستیابی به زمان بندی های بهینه ارائه شده است. در ادامه برای حل این مسئله، از دو روش فراابتکاری شامل الگوریتم ژنتیک و بهینه سازی گروه ذرات برای یافتن توالی مناسب مسئله در زمان کوتاه استفاده شده است. با تولید 1920 نمونه به طور تصادفی، کارآیی روش شاخه وکران و با 4480 نمونه، کارآیی الگوریتم های ابتکاری و فراابتکاری مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج نشان می دهند که الگوریتم شاخه وکران در اندازه های کوچک و متوسط و الگوریتم ژنتیک پیشنهادی در اندازه های بزرگ به طور مؤثری عمل می کنند.